همون قبلی، در سال هزاروچهارصدوسه!

سلام به همگی!
آقایون، خانوما، همینجوری اومدم سلام عرض کنم. چهاردهمین سال دهم اردیبهشته و چقدر برای همه اتفاق‌های ریزودرشت افتاده. نمی‌دونم، شاید برای من فکر کردن بهش اینطوریه.
امیدوارم همه‌تون خوب و خوش باشین در این روزگار بی‌فریاد بی‌رحم و خب البته بابت همون «حدود یک ماه» خاطرات حضوری و این چهارده سال بعدش ممنونم.
چند ثانیه‌ای که این رو دیدین لبخند بزنین و کسی چه می‌دونه، اگه حوصله‌تون کشید سه چهار خاطره خوبش رو مرور کنین پیش خودتون.

پ. ن: دو سال پیش که پست قبلی رو می‌نوشتم، نمی‌دونستم تو بهترین یافتۀ هزاروچهارصدویک میشی و هزاروچهارصدودو اونقدر میای جلوتر؛ جلوتر، نزدیک‌تر، پیش‌خودم‌تر، من‌تر.

اینجا از خونه‌های مجازی من بوده همیشه، جایی که هر بار خسته، ذوق‌زده یا دارای هر احساس دیگری بودم، اومدم با اهالیش تقسیم کنم. خوشحالم که توی این جمع بودم.
سیدرضا موسوی هفتادر